[...] Tussen 20 september 2012 en 23 maart 2017 was ze lid van de Tweede Kamer, waar ze woordvoerder Economische Zaken en curatieve zorg was.[18][19] In tegenstelling tot de meeste PVV-collega's lukte het haar drie keer een amendement door de Kamer aangenomen te krijgen, twee daarvan regelden een betere informatievoorziening aan patiënten.[19] Ze diende in 2013 een motie van wantrouwen in tegen minister Schippers vanwege de aanpak van zorgfraude. [...]

[...] In deze rol hield hij zich bezig met regionale economie, arbeidsmarkt, financiën en de herontwikkeling van de luchthaven Twente. In 2019 was Van Hijum bij de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 opnieuw lijsttrekker. [...]

[...] Hij ontving een zetel en kreeg de portefeuille milieu, mobiliteit en economie.[7][8] Boswijk bleef werken bij Bosons tot 2016, toen hij projectontwikkelaar bij vastgoedbeheerder Heyen Beheer werd.[2] In de Provinciale Staten werkte hij aan de verbetering van internetverbindingen op het platteland en pleitte hij voor meer ondersteuning vanuit de provincie voor familiebedrijven.[9][10] In 2019 werd Boswijk herkozen als lijsttrekker en hij werd vervolgens fractievoorzitter.[11][12] Daarnaast werd hij reserveofficier (tweede luitenant) bij de Koninklijke Landmacht.[13][14] Boswijk stond als veertiende op de kandidatenlijst van het CDA tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021 en kwam hierdoor op 31 maart in de Kamer.[15] Hij had 1.603 voorkeurstemmen ontvangen en vertelde tijdens de campagne dat hij vond dat de politiek te weinig aandacht had voor mbo'ers.[16][17] Hij zegde zijn baan bij Heyen Beheer op en verliet op 14 april de Provinciale Staten.[18] In de Tweede Kamer is hij lid van de contactgroep Verenigde Staten (vice-voorzitter), de delegatie naar de NAVO-Assemblee, de commissie voor Buitenlandse Zaken, de commissie voor Defensie, de commissie voor Europese Zaken, de commissie voor Infrastructuur en Waterstaat en de commissie voor Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.[2] Zijn portefeuille binnen het CDA was aanvankelijk landbouw (inclusief stikstof) en defensie, maar veranderde richting het eind van zijn ambtstermijn in buitenlandse zaken, defensie, klimaat en energie. [...]

[...] De oikofobie zou zich op ten minste drie manieren manifesteren: via het multiculturalisme en het opengrenzenbeleid, via het modernisme in de kunst en via de Europese integratie.[51] Baudet pleit voor vermindering van immigratie van met name economisch kansarme mensen. [...]

[...] Na het gymnasium β op het Casimir Lyceum te Amstelveen ging Rummenie van 1974 tot 1982 landbouwkunde studeren aan de Landbouwhogeschool Wageningen met als hoofdrichtingen tuinbouwplantenteelt en algemene agrarische economie. [...]

[...] Namens zijn fractie was hij woordvoerder klimaat, energie en gas, spoor, democratische vernieuwing en Economische Zaken. Jetten is mede-indiener van de Klimaatwet. Van de in 2015 als Tweede Kamerlid vertrokken partijgenoot Gerard Schouw nam Jetten de behandeling over van de tweede lezing van de initiatiefwet deconstitutionalisering benoeming commissaris van de Koning en burgemeester. [...]

[...] In zijn tweede termijn (oktober 2017–maart 2021) was hij woordvoerder Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Onderwijs en Wetenschap, Economische Zaken, Financiën en Luchtvaart. Voor de verkiezingen voor het Europees Parlement van 6 juni 2024 was Bruins verkiesbaar en wist 1.075 stemmen te halen. [...]

[...] Het ministerie van Klimaat en Groene Groei werd bij het aantreden van dit kabinet opgericht als zelfstandig ministerie, voorheen was klimaat ondergebracht bij Economische Zaken. Sophie Hermans is de dochter van oud-VVD-politicus en bestuurder Loek Hermans. [...]

[...] Wingelaar werd op 4 juli 2024 beëdigd als Tweede Kamerlid namens NSC, nadat vier Kamerleden van die partij hun carrière vervolgden in het kabinet-Schoof.[1] Voor haar beëdiging was Wingelaar actief voor de lokale partij Democratisch Onafhankelijk Stein en was ze wethouder financiën en economische zaken in de gemeente Stein. [...]

[...] Heinen volgde tussen 1998 en 2002 een opleiding informatica aan de Hogeschool van Amsterdam en begon vervolgens met een studie economie aan de Universiteit van Amsterdam. Nadat hij zijn Master of Science in macro-economie had afgerond in 2005, deed hij nog een master in internationale betrekkingen. [...]

[...] Toen Wilders in 2012 weigerde mee te werken aan een nieuw bezuinigingsakkoord in het licht van de economische crisis die Nederland doormaakte, viel het kabinet. Wilders wordt met regelmaat door andere partijleiders uitgesloten van politieke samenwerking. [...]

[...] In het kabinet-Rutte III was Keijzer staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat. Als bewindspersoon was zij verantwoordelijk voor ondernemerschap (waaronder financiering en MKB), innovatie (waaronder ruimtevaart), topsectoren- en industriebeleid, mededinging & consumentenbeleid, marktordening, aanpak regeldruk, digitale economie, telecom & internet, ICT, postmarkt en Europese structuurfondsen voor regionale economische ondersteuning.[1] Op 23 juni 2020 kandideerde Keijzer zich voor de tweede keer om CDA-lijsttrekker te worden, deze keer voor de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. [...]

[...] Sinds 2 juli 2024 is hij minister van Economische Zaken namens de Partij voor de Vrijheid (PVV). Beljaarts volgde de havo aan het Ds. Pierson College in Den Bosch en de middelbare handelsschool in Tilburg. [...]

[...] Koekkoek groeide op in Amsterdam-Zuidoost.[3] Haar ouders gaven les op de basisschool.[4] Ze studeerde vanaf 2008 Nederlands recht aan de Universiteit Utrecht, en nadien internationaal handels- en investeringsrecht aan de Universiteit van Amsterdam en internationaal economisch recht en beleid aan de Universiteit van Barcelona.[5][6][7][5][8] Ze was voorzitter van de Model United Nations Society van studentenvereniging Urios.[5] In oktober 2013 kreeg ze een aanstelling als promovendus bij de Katholieke Universiteit Leuven op het gebied van internationaal handelsrecht.[9][10] Ze keerde in 2017 terug naar Nederland maar ze bleef werkzaam aan de Leuvense universiteit.[11] In 2019 gaf Koekkoek enige tijd les aan de China-EU School of Law en kreeg in hetzelfde jaar een betrekking als advocaat-stagiair bij het advocatenkantoor Fieldfisher in Amsterdam.[9][10] Nadat ze lid van D66 was geweest, sloot Koekkoek zich in 2018 bij Volt aan omdat ze vond dat bepaalde kwesties zoals klimaatproblemen en de opvang van migranten 'niet door een nationalistische bril' moesten worden bekeken, maar Europees worden aangepakt.[12][13] Ze noemde Jacinda Ardern en Angela Merkel als haar politieke voorbeelden.[12] Koekkoek was betrokken bij het schrijven van het Europese verkiezingsprogramma van Volt en was bij de Europese Parlementsverkiezingen 2019 in Nederland de 22e kandidaat.[13][14] Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2021 verscheen ze op plaats vier op de kandidatenlijst van Volt en schreef ze wederom mee aan het verkiezingsprogramma.[13] In de campagne zei ze zich zorgen te maken over toenemend racisme en discriminatie in Nederland en Europa en ze benadrukte het belang van de bescherming van grondrechten en inclusie.[7][11] Zo pleitte ze ervoor dat asielzoekers al tijdens hun procedure de mogelijkheid zouden krijgen om de taal te leren en betaald werk te doen.[11] Koekkoek ontving bij de verkiezingen 37.093 stemmen, waardoor ze met voorkeurstemmen werd verkozen.[15] Hierdoor kwam de nummer drie op de kandidatenlijst, Ernst Boutkan, niet in de Kamer.[2][16] Eind 2022 nam de Tweede Kamer een motie van Koekkoek en Hülya Kat (D66) aan om de overheid aan te zetten gratis menstruatieproducten aan te bieden aan huishoudens met een laag inkomen.[17] Koekkoek noemde het een begin en pleitte voor het gratis maken voor deze producten voor iedereen.[18] Ze ging van 15 maart tot 5 juli 2023 met zwangerschapsverlof met Ernst Boutkan als vervanger.[19][20] Koekkoek is lid van de volgende parlementaire commissies:[21] Koekkoek leidde de verkiezingsprogrammacommissie van Volt voor de Tweede Kamerverkiezingen van november 2023.[22] Ze stond op de tweede plek en behaalde 38.747 voorkeurstemmen. [...]

[...] studeerde Idsinga fiscale economie aan de Rijksuniversiteit Groningen en haalde zijn diploma in 1996.[1] Hij werkte bij accountantskantoor Arthur Andersen tot hij in 2002 een baan kreeg bij Baker McKenzie. [...]

[...] Daarna was ze van 2009 tot 2011 project- en teamleider strategie, marketing & communicatie aan de Hanzehogeschool.[2][3][4] Van 2011 tot 2015 was Gräper algemeen secretaris van de Sociaal Economische Raad Noord-Nederland. [...]

[...] Daar haalde ze 15.821 voorkeurstemmen, waarvan 90% uit haar thuisprovincie afkomstig was, maar werd geen Kamerlid vanwege het verkiezingsresultaat van 19 zetels van het CDA.[19] Heijnen was bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 wederom lijsttrekker in Maastricht, toen haar partij daar de grootste werd.[20] Op 18 juni 2018 verliet ze de raad om wethouder en locoburgemeester in het nieuwe college te worden.[21] Ze kreeg de verantwoordelijkheid voor de portefeuilles economie, arbeidsmarkt, (eu)regionalisering, wonen, welstand, vergunningverlening, sociale innovatie en slimme stad.[22] Om de betrokkenheid bij de lokale politiek te verhogen organiseerde Heijnen een forum, waarbij inwoners mochten kiezen aan welke projecten €300.000 van de begroting zou worden besteed, in navolging van een soortgelijk project in Antwerpen. [...]

[...] Nadat De Vries het gymnasium-b behaalde op het Christelijk Gymnasium Leeuwarden ging ze sociale geografie studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen en koos als afstudeerrichting economische geografie. [...]

[...] Hij noemde het CPB "te rustig" en zei dat er een "gebrek aan druk" was.[6] In 2000 verruilde hij zijn baan bij de Erasmus Universiteit voor een bijzonder hoogleraarschap aan de Vrije Universiteit Amsterdam met als specialisatie economische politiek.[7] Vijlbrief keerde in 2001 terug bij het ministerie van Economische Zaken, waar hij werkzaam was als directeur Algemene Economische Politiek.[1] In juli 2004 werd hij door minister Laurens Jan Brinkhorst gepromoveerd tot directeur-generaal Economische Politiek.[8][9] Tegelijkertijd was hij van 2009 tot 2010 voorzitter van de brede heroverwegingsgroep "Veiligheid en Terrorisme".[4] In februari 2010 werd Vijlbrief directeur-generaal Energie, Telecom en Markten. [...]

[...] Van 2013 tot 2015 was hij directeur maatschappij en economie bij de gemeente Roosendaal.[1] Naast zijn ambtelijke loopbaan was Van der Maat vanaf 2011 als zzp er actief vanuit zijn eigen 'De Netwerkstad' en deed hij onder meer projecten voor de provincie Noord-Brabant, BrabantStad en het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. [...]